Het verschil tussen een kraanvogel en een ooievaar

Bauke is geslaagd in het eerste deel van zijn missie, achterstand oplopen in het begin van de Giro. Dat geeft hem een groen certificaat of vrijgeleide om af te reizen naar een vluchtersgroep.

Het peloton fungeert als een soort strenge Raad waar de permits worden uitgedeeld, permits om het ruime sop te kiezen.

Je ziet ze neuzen en bladeren in de standen, de GC: die wel? die niet! Of het zullen de ploegleiders zijn die zich regisseur van het hele spel wanen.

Ik zie een renner smeken, denkbeeldig: “laat me gaan, laat me gaan alsjeblieft, ik beloof dat ik morgen op 20 minuten binnen kom”. De Raad is genadeloos: sukkel, kijk dan hoe Mollema dat doet.

Mocht er iemand toch buiten de regels meeglippen, misschien omdat hij zelf niet doorheeft hoe hoog hij staat, dan wordt hij door zijn medevluchters wel met de nek aangekeken, als een melaatse. Weg jij, wordt er gesist. Alles om dat peloton maar te kalmeren (‘het blok erop’, hoor je de commentator zeggen).

Dan is de ‘vlucht van de dag’ realiteit. De commentatoren gaan naar hartenlust grasduinen in de CV’s. Met een beetje mazzel heeft Karsten Kroon nog hoogstpersoonlijk zelf met iemand uit de groep gefietst, en kan ie ons een smakelijke anekdote opdissen. “Wist je Jeroen wat die en die in de avonduren doet?”

We hebben dan nog ruim 100 kilometer voor de boeg. Misschien nog een klimmetje waar een bergtrui te verdienen is? Een tussensprint waar bonificatieseconden worden verdeeld, voor de kat zijn kont. Hebben we nog een interviewtje klaar staan? (“I’ll do my best”, kun je vergif op innemen.)

Gelukkig heeft Karsten Kroon nog iets in petto. Er verschijnen vogels in beeld, en vertrokken is Karsten: “Jeroen, weet jij het verschil tussen een kraanvogel en een ooievaar?” Vogelaar-volgers uit de twitter-community mogen ook een duit in het zakje doen.

Een uur later weten we het. Ik niet, want ik ben naar de keuken gerend, zinvolle dingen doen.

Het mag van mij allemaal, ik lach er maar wat om. Maar met koersen heeft het weinig van doen.

De koers doet aan branchevervaging, aan markt-diversificatie. Weten we van de Tour de France dat die zich sinds mensenheugenis al heeft verpopt tot een lange reclamespot voor het land, nu doen we er de natuureducatie bij, met dank aan Karsten Kroon, die moet gezegd er ook veel verstand van heeft, en dat op aanstekelijke wijze laat blijken. Human interest of wat gossip gaat er ook altijd als pap in. De marathon-uitzending als één groot fieldlab om te achterhalen hoe we de kijker kunnen bekoren. Wat zijn tegenwoordig de vereiste kwalificaties voor wielercommentator? Worden ze bijgeschoold? (Bestudeer dat kastelenboek! Word lid van Vogelbescherming!)

Vroeger had je natuurlijk ook heel veel saaie ritten, denk aan de beruchte overgangsetappes, maar op een korte finale na werden die niet uitgezonden. Is dat dan het probleem?

Dat de beste maar wint, degene die voldoet aan de regels van het spel.

Nu dan, mijn naschrift, let op! Blijkt de etappe een fantastisch schouwspel te zijn. Dwars door het weergaloos desolate Apennijnse gebergte. De weergoden werken mee, wind en regen geselen de renners, er wordt oorlog gemaakt. Ineos bevestigt zijn metamorfose: een clubje guerrilleros die zelfs in een klim waaiers gaan formeren. Hulde! Ik kan mijn voorgaande tekst aanpassen, rectificeren, of in de prullenbak gooien. Toch maar niet, de volgende dag is alles weer anders.

Marc Peeters
17 mei 2021